عروسی
عروسی مراسمی سنتی یا آیینی است که طی آن آغاز یک ازدواج و زندگی مشترک یک زوج جشن گرفته میشود. این مراسم در کشورها و فرهنگها، ادیان و مذاهب، گروههای قومی و حتی طبقات اجتماعی گوناگون، به اشکال مختلفی برگزار میگردد.
تاریخچه جشن عروسی
برگزاری جشن برای عروسی ریشه در گذشته های دور دارد.
حلقه ازدواج
از آنجا که مردم برای نامزدی خود به نشانه ای احتیاج داشتند، حلقه را انتخاب کردند. البته حلقه ها در آن زمان ساده بود و ارزش مادی چندانی نداشت. گفته شده استفاده از حلقه، از مصر باستان شروع شد. آنها کنف یا علفی را دور انگشت انگشتری دست چپ میپیچیدند و معتقد بودند رگ این انگشت مستقیما به قلب که مرکز احساسات است میرسد.
سفره عقد
در قدیم سفره عقد روی زمین و رو به طلوع پهن می شد و عروس و داماد را در روشنایی به عقد هم درآورند. سرسفره عقد، داماد باید سمت راست عروس بنشیند که این نیز نشانه احترام است.
آیینه و شمعدان
آیینه مظهر روشنایی است و شمعدان هایی که در دو طرف آیینه قرار میگیرند نماد سربازهایی هستند که از زندگی عروسو داماد نگهبانی می کنند.
آداب و رسوم استفاده از آیینه و شمعدان به این صورت است که شمع ها در دو طرف آینه که یکی برای عروس و دیگری برای داماد است به نشانه روشنایی در زندگی جدیدشان، روشن میشوند.
رنگ سفید لباس عروس
پيراهن عروس هميشه به رنگ سفيد نبوده است. عروس ها، بسته به موقعيت اجتماعی خود، انواع متنوعی از رنگ ها و مواد را برای لباس خود انتخاب مي کردند.
رسم پوشيدن لباس سفيد عروسی، به دوران ملکه ويکتوريا باز می گردد. ملکه ويکتوريا در روز ازدواجش لباس سفید به تن داشت که باعث شگفتی همگان بود.
آرایش عروس
در طول تاریخ آراستگی ظاهر همیشه مورد توجه همگان بوده و در زمانهایی این آراستگی افراطی و برای تفاخر و جلب توجه بیشتر در بین طبقات خاصی بوده است.
در دنیای امروز آراستگی ظاهر به عنوان یک اصل اجباری برای همه مردم مطرح است. بهترین آرایش آن است که مناسب با مکان، زمان، سن و موقعیت اجتماعی افراد باشد. آرایش عروس امروزه از ضروریات جشن عروسی به شمار می رود.
دسته گل عروس
این رسم به قرون وسطا باز می گردد. عروس دست در دست داماد، دسته گل را نزدیک سینه می گیرد و قدم برمی دارد.
با این تفاوت که در آن زمان به جای دسته گل از دسته های گیاه شوید و سیر (به دلیل دوری از بیماری طاعون) استفاده می کردند. اما با گذشت زمان، به جای آن از دسته گلی استفاده می کنند که خوشبو است و ظاهری زیبا دارد.
ماه عسل
در دورانی مردم نمی توانستند آزادانه با کسی ازدواج کنند. دامادها معمولا همسرشان را ربوده و همراه با او ناپدید می شدند. به مرور زمان و با پیدا کردن آزادی ازدواج، آدم ربایی در عروسی به عنوان شوخی به یک رسم تبدیل شد.
امروزه بعد از پایان یافتن جشن عروسی، عروس و داماد به مسافرت می روند که ماه عسل نامیده می شود.