انتظار منجی بدون تلاش برای تغییر

بر اساس آیات قرآن کریم، هرگونه تغییر بنیادین و تبدیل سرنوشت جامعه، به دست خداوند و با اراده او محقق می شود. البته علت تامه تغییر، خداوند است؛ اما مقدمات و زمینه سازی ایجاد آن، در اختیار انسان است.

در مشهورترین آیه در این زمینه، تغییر سرنوشت یک ملت را وابسته به عمل آن ها می داند. ” إِنَّ اللهَ لاَ یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى یُغَیِّرُواْ مَا بِأَنْفُسِهِمْ”

“خدا حال قومی را تغییر نمی دهد تا آنان حال خود را تغییر دهند. ” (رعد/11)

تا زمانی که ما تحولی نداشته باشیم و زمینه ها را فراهم نکنیم، در بیرون، چیزی رخ نمی دهد. این مسأله شرطی است. ” ان تنصروالله ینصرکم” یعنی کسانی که امداد الهی را می خواهند، باید از توانمندی های خودشان استفاده کنند.

با این وصف، کسی که منتظر منجی و حجت خداست، اگر تغییری در رفتار و حالات خود، ایجاد نکند، گرفتار آسیب بزرگی است. زیرا ظهور حضرت، امری تکوینی نیست؛ بلکه وعده الهی است و تحققش به اذن و فرمان خدا بستگی دارد. اگر مقدماتش فراهم شد، به اذن و فرمان او انجام خواهد شد. البته تغییر مقدماتی به دست انسان، باید با تغییر عصر ظهور، هم سنخ بوده و همین طور فراگیر و جهانی باشد.

امام حسن عسکری، از تغییر مبارکی که به دست حضرت ولی عصر، محقق خواهد شد، این گونه یاد می کند: ” به واسطه او بلا از اهل زمین، برداشته می شود و باران نازل شده، برکات زمین، خارج می گردد.” (کمال الدین و تمام النعمه، ج 2، ص 384)

به نظر می رسد این بیان شریف امام حسن عسکری علیه السلام به آیه شریفه ” وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُري‏ آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيْهِمْ بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ” (اعراف/96) اشاره دارد.

پس قیام امام مهدی عجل الله فرجه، تغییری بنیادین را در سرنوشت بشریت، رقم خواهد زد؛ همانند آنچه که در آیه شریفه ذکر شده است، به شرطی که ایمان و تقوا دچار آسیب نشود.

برای رسیدن به ظهور باید حرکت کرد؛ مثل قله ای که باید به سوی آن حرکت کرده، به آن برسیم. این قله و هدف، رفتنی است نه آمدنی؛

منبع: آسیب شناسی جامعه منتظر، سید محمد میرتبار