تاریخچه ولنتاین

روز ولنتاین در فرهنگ غرب، به روز عشق معروف است. روزی که عشاق برای هم کادو گرفته و آن روز را با هم جشن می گیرند. روز ولنتاین در واقع برگرفته از سنت روم باستان و مسیحیت می باشد.

در کشورهای اروپایی و آمریکایی، دادن شکلات به عنوان هدیه روز والنتاین از شهرت خاصی برخوردار است. تزئین شکلات و پختن انواع آن نیز از آداب این روز به‌شمار می‌رود.

علت نامگذاری ولنتاین

در فرهنگ غرب و مسیحیان، روز ۱۴ فوریه که معمولا مصادف با ۲۵ بهمن ماه است، به روز عشق معروف است. البته در ماهای کبیسه این روز در ایران به ۲۶ بهمن تغییر مسیر می دهد.

تاریخ کامل و دقیقی از ولنتاین در دست نیست و آنچه از پیشینه این روز می‌دانیم، با افسانه درآمیخته‌ است. امروزه کلیسای کاتولیک به این نتیجه رسیده‌ است که حداقل سه قدیس به نام والنتین یا والنتیوس وجود داشته‌اند که همگی به قتل رسیده‌اند، به همین دلیل چندین افسانه، سعی در بازگویی تاریخچه این آئین دارند.

در مورد این روز داستان های مختلفی وجود دارد. معروفترین این داستان ها مربوط به کشیشی است که در سال ۲۷۰ میلادی زندگی می کرده است و گویا این روز که روز عشق برای همگان است ایشان در این روز به قتل می رسند و نام ایشان برای زنده نگه داشتن نام عشق جاودانه می ماند.

طبق یک افسانه مشهور در سده سوم میلادی، در روم باستان در دوران فرمانروایی کلودیوس دوم کشیشی به نام والنتین می‌زیسته‌است. کلودیوس عقیده داشت مردان مجرد نسبت به آنانی که همسر و فرزند دارند سربازان جنگجوتر و بهتری هستند. از این رو ازدواج را برای مردان جوان امپراتوری روم ممنوع می‌کند. والنتین معتقد بود که این حکم ناعادلانه است؛ لذا مخفیانه عقد سربازان رومی را با دختران محبوبشان جاری می‌کرد. هنگامی که کلودیوس این امر را دریافت، والنتین را به مرگ محکوم کرد.

افسانه دیگر می‌گوید شاید کشیش والنتین به علت نجات دادن و فراری دادن مسیحیان از آزار و شکنجه رومیان کشته شده باشد.

مطابق یک افسانه دیگر، کشیش والنتین خود عاشق دختر زندانبانش شده و نخستین کارت والنتین را خود او قبل از مرگش برای آن دختر فرستاد و در آن نوشت «از طرف والنتین تو».

طبق روایات «سنت ولنتاین»، کشیش معبدی در نزدیکی رم بود که در ۱۴ فوریه سال ۲۶۹ میلادی به دستور امپراتور کلادیوس دوم و به دلیل کمک به زوج‌های جوان مسیحی برای ازدواج، گردن زده شد. اما ساکنان رم، کشیش ولنتاین را فراموش نکردند و حتی کلیسایی را به یاد او نام گذاری کردند. بتدریج نیز ولنتاین به قدیس حامی عاشقان تبدیل شد.

طبق یک افسانه مشهور در سده سوم میلادی، در روم باستان در دوران فرمانروایی کلودیوس دوم کشیشی به نام والنتین می‌زیسته‌است. کلودیوس عقیده داشت مردان مجرد نسبت به آنانی که همسر و فرزند دارند سربازان جنگجوتر و بهتری هستند. از این رو ازدواج را برای مردان جوان امپراتوری روم قدغن می‌کند. والنتین معتقد بود که این حکم ناعادلانه است؛ لذا مخفیانه عقد سربازان رومی را با دختران محبوبشان جاری می‌کرد. هنگامی که کلودیوس این امر را دریافت، والنتین را به مرگ محکوم کرد.

افسانه دیگر می‌گوید شاید کشیش والنتین به علت نجات دادن و فراری دادن مسیحیان از آزار و شکنجه رومیان کشته شده باشد.

مطابق یک افسانه، کشیش والنتین خود عاشق دختر زندانبانش شده و نخستین کارت والنتین را خود او قبل از مرگش برای آن دختر فرستاد و در آن نوشت «از طرف والنتین تو».

پررنگ کردن رسمی بر پایه افسانه

مهرورزی و محبت کردن، خصلتی پسندیده در انسان هاست و ابراز عشق به دیگران البته در صورتی که در چارچوب های عقلی و شرعی باشد، حتی بدون مناسبت، امری شایسته است.

به نظر می رسد بها دادن و پررنگ کردن این رسم غربی، آن هم از سوی ایرانیان که دارای فرهنگی اصیل و دیرینه اند و خود دارای نمادها و مناسبت های مختلف برای عشق ورزیدن و محبت کردن هستند، کمی مورد تعجب است.

نکته اینجاست که چرا با وجود مناسبت های مختلف ملی و دینی، این رسم غربی که پیشینه آن از سوی خود غربی ها، در هاله ای از افسانه ها پنهان شده، به عنوان نمادی برای ابراز عشق معرفی شده است.