ماه فرو ماند از جمال محمد(ص)
درود خدا بر تو ای بهانه خلقت عالم؛ ای روشنای زمین و آسمان…
سلام خدا بر تو ای نگین انگشتری خلقت؛ ای خاتم پیامبران…
مولود مبارک آمنه و عبدالله! خجسته میلادت، مبارکمان….
به مناسبت میلاد مبارک پیامبر رحمت، به گوشه ای از دریای فضایل ایشان اشاره می کنیم.
مهربانی
خداوند در آیه 128 سوره توبه می فرماید:
«لَقَدْ جاءَکُمْ رَسُولٌ مِنْ اَنْفُسِکُمْ عَزیزٌ عَلَیْهِ ما عَنِتُّمْ حَریصٌ عَلَیْکُمْ بِالْمُؤمِنینَ رَؤُوفٌ رَحیمٌ»؛(توبه/128)
«به یقین، رسولی از خود شما به سویتان آمد که رنج های شما بر او سخت است، و اصرار بر هدایت شما دارد، و نسبت به مؤمنان، رؤوف و مهربان است.»
در نهج البلاغه درباره پیامبر اکرم آمده است:
طَبیبٌ دَوّارٌ بِطِبِّهِ، قَدْ اَحْکَمَ مَراهِمَهُ وَ اَحْمی (اَمْضی) مَواسِمَهُ، یَضَعُ ذلکَ حَیْثُ الحاجَةِ اِلیْهِ مِنْ قُلُوبٍ عُمْیٍ وَ آذنٍ صُمٍّ وَ أَلْسِنَةٍ بُکْمٍ مُتَتَبِّعٌ بِدَوائِهِ مَواضِعَ الْغَفْلَةِ وَ مَوطِنَ الْحَیْرَةِ؛
پیامبر طبیبی است سیار که مرهم های شفابخش او آماده و ابزار داغ کردن زخمها را گداخته، آن را هر جا که نیاز باشد قرار می دهد؛ از قلب های کور، گوش های ناشنوا و زبان های لال و با داروی خود در پی یافتن بیماران فراموش شده و سرگردان است.
خداوند متعال می فرماید:
«انک لعلی خلق عظیم ». (قلم، آیه 4)
ای پیامبر! تو بر اخلاقی عظیم استوار هستی.
برترین مخلوق
حسین بن عبدالله می گوید: به امام صادق(ع) عرض کردم: آیا رسول خدا(ص) سرور فرزندان آدم بود؟ آن حضرت فرمود: قسم به خدا، او سرور همه مخلوقات خداوند بود. خدا هیچ مخلوقی را بهتر ازمحمد(ص) نیافرید. اصول کافی، ترجمه سید جواد مصطفوی، ج 2، ص 325.
امام صادق(ع) در حدیث دیگری فرمود: چون رسول خدا (ص) را به معراج بردند جبرئیل تا مکانی با وی همراه بود و از آن به بعداو را همراهی نمی کرد. پیامبر(ص) فرمود: جبرئیل، در چنین حالی مرا تنها می گذاری؟! جبرئیل گفت: تو برو. سوگند به خدا در جایی قدم گذاشته ای که هیچ بشری قدم نگذاشته و بیش از تو بشری به آن جا راه نیافته است.
گوشه هایی از خطبه امام صادق(ع) در وصف حضرت محمد(ص)
محمد بن عبدالله(ص) در حریم عزت تولد یافت: در خاندان شرافت اقامت گزید، حسب و نسبش آلوده نگشت، صفاتش را دانشمندان بیان کردند و حکمیان در وصفش اندیشه نمودند، او پاکدامنی بی نظیر،هاشمی نسبی بی مانند و بی مانندی از اهل مکه بود.
حیا صفت او بود و سخاوت طبیعتش، بر متانت ها و اخلاق نبوت سرشته شده بود. اوصاف خویشتن داری های رسالت بر او مهر شده بود تا آن گاه که مقدرات و قضا و قدر الهی عمر او را به پایان رسانید و حکم حتمی پروردگار او را به سرانجامش منتهی ساخت.
رسول خدا(ص) رسالتش را تبلیغ کرد، ماموریتش را آشکار ساخت،بارهای سنگین نبوت را که به عهده گرفته بود، به منزل رسانید وبه خاطر پرورگارش صبر کرد و در راهش جهاد نمود.
با برنامه ها و انگیزه هایی که برای مردم پی ریزی نمود و مناره هایی که نشانه های آن را بر افراشت، برای امتش خیر خواهی کرد، وآن ها را به سوی نجات و رستگاری فرا خواند و به یاد خدا تشویق وبه راه هدایت دلالت کرد، تا مردم پس از او گمراه نشوند. آن حضرت نسبت به مردم دلسوز و مهربان بود.
