20 مهر؛ روز بزرگداشت حافظ

کمتر کسی است که نام حافظ، شاعر پرآوازه شیراز را نشنیده باشد. از دیرباز غزل های زیبا  و دلنوازش زینت بخش بسیاری از محافل و مجالس ایرانیان بوده است و کمتر کسی است که تا کنون تفألی به دیوان حافظ نزده باشد و وصف حالی نخوانده باشد. حافظ شیرازی ، شاعر خوش‌اقبالی است که علاوه بر اهالی شعر و ادب، موردتوجه عموم مردم نیز قرار دارد و در بین همه اقشار، ماندگار شده است.

به مناسبت بیستم مهر روز بزرگداشت حافظ ، این شاعر شیرازی را بیشتر بشناسیم.

خواجه شمس الدین محمد بن بهاءالدّین حافظ شیرازی، معروف به لسان الغیب، در سال 727 (قمری) در شهر شیراز به دنیا آمد. در نوجوانی قرآن را با چهارده روایت آن از بر کرده و از همین رو به حافظ ملقب گشته است.

بی تردید حافظ، شیفته شیوایی زبان قرآن بوده و از صنایع و بدایع آن در شعر خود بهره برده‌است. بیشتر صنایع بدیع قرآن را که نزدیک به یکصد گونه دانسته‌اند، در دیوان حافظ می‌توان یافت. از پر شمارترین این صنایع می‌توان ایجاز، استعاره، ایهام، انسجام، ارسال المثل، ترصیع، تلمیح، تمثیل، تشبیه، تقابل، تکرار، توزیع، تناسب، جناس، تسمیط، کنایه، مقارنه و تقسیم را نام برد.

او از مهم ترین تأثیرگذاران بر شاعران پس از خود شناخته می شود. در قرون هجدهم و نوزدهم اشعار او به زبان های اروپایی ترجمه شد و نام او به گونه ای به محافل ادبی جهان غرب نیز راه یافت

حافظ را چیره‌دست‌ترین غزل سرای زبان فارسی دانسته‌اند. شهرت اصلی حافظ و رمز پویایی جاودانه آوازه او بیشتر به سبب سرایش غزل های بسیار زیباست.

حافظ بیشتر عمر خود را در شیراز گذراند و بر خلاف سعدی به جز یک سفر کوتاه به یزد و یک مسافرت نیمه تمام به بندر هرمز همواره در شیراز بود. مرگ حافظ احتمالاً در سال 971 ه.ق روی داده است.

آرامگاه حافظ

آرامگاه حافظ در شهر شیراز و در منطقهٔ حافظیّه در فضایی آکنده از عطر و زیبایی گل های جان پرور، واقع شده است که در طول سال مشتاقان شعر و اندیشه حافظ را از اطراف جهان به این مکان می کشاند. خود خواجه می فرماید:

بر سر تربت ما چون گذری همت خواه که زیارتگه رندان جهان خواهد بود.