15 علت ریزش مو در زنان و جوانان
پیدا کردن مو در برس طبیعی است. اما اگر فرد شروع به از دست دادن مقدار غیرمعمول مو ، موضوعی نگران کننده است. ریزش مو به طور معمول تأثیر چندانی بر ظاهر و گرمای بدن نخواهد داشت، زیرا سر مقدار زیادی مو برای جبران ریزش روزانه مو دارد. اما هنگامی که پوست سر دیده می شود یا نقاط طاسی دیده می شود، ریزش مو قابل توجه است.
ریزش مو چیست؟
ریزش مو بر موهای موجود بر پوست سر یا تمام بدن تأثیر می گذارد. اگرچه ریزش مو در افراد مسن بیشتر دیده می شود، اما ریزش بیش از حد مو در کودکان نیز رخ می دهد. طبیعی است که در روز بین 50 تا 100 تار مو از دست بدهید. با وجود حدود 100000 تار مو روی سر، کاهش این تعداد مو قابل توجه نیست.
موهای جدید به طور معمول جایگزین موهای از دست رفته می شوند، اما همیشه این اتفاق نمی افتد. ریزش مو می تواند به تدریج در طول زندگی افزایش یابد یا به صورت ناگهانی افزایش یابد. ریزش مو می تواند دائمی یا موقت باشد.
شمارش تعداد تار موی از دست رفته در روز امکان پذیر نیست. ممکن است متوجه ریزش بیش از حد مو در هنگام شستن یا برس زدن مو شوید. همچنین ممکن است متوجه طاسی یا کم شدن حجم موها شوید. اگر متوجه شدید بیش از معمول ریزش مو دارید، باید به پزشک مراجعه کنید. پزشک می تواند به تعیین دلیل ریزش مو بپردازد و قرص ریزش مو و شامپو ریزش مو و درمان مناسب ریزش مو را پیشنهاد دهد.
علت ریزش مو چیست؟
ابتدا پزشک یا متخصص پوست و مو دلیل ریزش مو را تعیین می کند. رایج ترین دلیل ریزش مو وراثت مردانه و طاسی با الگوی زنانه می باشد. اگر سابقه خانوادگی طاسی دارید، ممکن است دچار این نوع ریزش مو شوید. برخی از هورمونهای جنسی باعث شروع ریزش موی ارثی می شوند. این ریزش مو در اوایل بلوغ شروع می شود.
در بعضی موارد ، ریزش مو با یک توقف ساده در چرخه رشد مو رخ می دهد. بیماری های عمده ، جراحی یا حوادث آسیب زا می تواند باعث ریزش مو شود. با این حال، معمولاً موهای شما بدون درمان دوباره شروع به رشد می کنند. تغییرات هورمونی می تواند باعث ریزش موقت مو شود. مثالها عبارتند از:
- بارداری
- زایمان
- قطع مصرف قرص های ضد بارداری
- یائسگی
بیماری هایی که می تواند باعث ریزش مو شود عبارتند از:
- بیماری تیروئید
- آلوپسی آرئاتا (یک بیماری خود ایمنی که به فولیکول های مو حمله می کند)
- عفونت های پوست سر مانند کرم حلقوی
بیماری هایی که باعث ایجاد جای زخم می شوند مانند لیکن پلان و برخی انواع لوپوس به دلیل وجود زخم می توانند به ریزش دائمی مو منجر شوند. ریزش مو همچنین می تواند به دلیل مصرف برخی داروهایی که برای درمان بیماری های زیر استفاده می شوند، اتفاق بیفتد:
- سرطان
- فشار خون بالا
- آرتروز
- افسردگی
- مشکلات قلبی
ممکن است شوک فیزیکی یا عاطفی باعث ریزش قابل توجه موها شود. نمونه هایی از این نوع شوک عبارتند از:
- مرگ در خانواده
- کاهش وزن شدید
- تب بالا
افراد مبتلا به تریکوتیلومانیا (اختلال کندن مو) نیاز به کندن موهای خود، معمولاً مو سر ، ابرو یا مژه، دارند. ریزش موی کششی می تواند مدل موهایی باشد که با کشیدن موها به صورت خیلی محکم به فولیکول ها فشار وارد می آورد. رژیم غذایی فاقد پروتئین، آهن و سایر مواد مغذی نیز می تواند منجر به ریزش مو شود.
علت ریزش مو در جوانان
ریزش مو در جوانان اغلب بدلیل تغییرات و یا عدم تعادل هورمونی ، استرس، استفاده زیاد از سشوار و ژل و تافت، سیگار، عدم مصرف رژیم غذایی سالم و استفاده از لبنیات، کمبود ویتامین دی و یا ریزش مو ارثی است که اغلب بعد از بیست سالگی شروع می شود.
علت ریزش مو شقیقه در زنان
این مورد از ریزش مو،بیشتر به دلایل شرایط ژنتیکی است در برخی موارد،به دلیل استفاده بیش از حد از اکستنشن های مو ،استفاده از کلاه گیس و اسپری ها و حالت دهنده های مو است، حتی تیروئید و عدم تعادل هورمونی نیز می تواند منجر به این فرم ریزش مو منجر شود.
علت ناگهانی ریزش مو
روند ریزش مو می‌تواند به دو صورت تدریجی یا ناگهانی باشد. اگر ریزش مو به صورت تدریجی باشد، فرد به مرور متوجه افزایش تارهای موی ریخته شده در مقایسه با قبل می‌شود. این روند اگر ادامه پیدا کند، ممکن است باعث کچلی و طاسی نیز بشود. اما در نوع ناگهانی، ریزش مو در یک بازه‌ی زمانی کوتاه مدت شروع می‌شود و فاصله‌ی میان شروع ریزش مو و نمایان شدن کم‌پشتی یا طاسی، کوتاه خواهد بود. شایع‌ترین علت ناگهانی ریزش مو شامل:
- عوامل ژنتیکی
- عوامل هورمونی
- رژیم غذایی نامناسب
- بیماری تلوژن افلوویوم
- استرس شدید
- تب شدید
- کاهش وزن ناگهانی
علت ریزش موی سکه ای
ریزش مو سکه ای بصورت به صورت منطقه‌های دایره‌ای یا بیضی شکل رخ دهد. سیستم ایمنی بدن در صورت ابتلا به ریزش مو به اشتباه به فولیکولهای مو حمله می‌کند، دلایل این مقابله نابجا هنوز کاملاً مشخص نیست. فولیکول‌ها خوشبختانه قابلیت رویش مجدد مو را حفظ می‌کنند و ریزش موی سکه‌ای در اکثر موارد دائمی نیست.
در خانواده حدود 20 درصد از بیماران مبتلا به ریزش مو سابقه ابتلا به این بیماری وجود دارد. به همین دلیل متخصصان بر این باوراند که برخی به لحاظ ژنتیکی مستعد ابتلا به آلوپسی هستند. چنانچه یکی از بستگان نزدیک فرد دچار ریزش موی سکه‌ای باشد، احتمال ابتلا وی به این بیماری بالا خواهد بود. به علاوه اگر ریزش مو قبل از سی سالگی در میان اعضاء خانواده سابقه داشته باشد، احتمال ابتلا به آلوپسی باز هم افزایش می‌یابد.
علت ریزش مو در بارداری
مقدار کمی ریزش مو در دوران بارداری، کاملا طبیعی است. تحقیقات نشان می‌دهند که حدود ۴۰ تا ۵۰٪ زنان باردار، از ریزش مو رنج می‌برند. اما خبر خوب آن است که این وضعیت موقتی است. به‌علت ترشح زیاد هورمون پروژسترون در دوران بارداری، مو ممکن است خشک‌تر شود و در نزدیکی ریشه‌ها بشکند. این امر اغلب در اواخر بارداری اتفاق می‌افتد.
ریزش مو در دوران بارداری دلایل زیادی دارد. اما اگر ریزش موی شما غیرعادی است، باید با پزشک‌تان مشورت کنید تا علت دقیق آن مشخص شود.
علت ریزش مو بعد از زایمان
ریزش مو بعد از زایمان، سطح استروژن بدن کاهش پیدا می‌کند و تعداد بسیار بیشتری از فولیکولهای مو وارد مرحلۀ استراحت می‌شود. خیلی زود می‌بینید که موقع برس کشیدن یا شست‌وشو، ریزش موی بیشتری دارید. این ریزش غیرمعمول به مرور کاهش پیدا می‌کند و حدود ۱۲ ماه بعد از زایمان یعنی نزدیک به روز تولد کودکتان، موهای شما به ضخامت پیش از بارداری برمی‌گردد.
دلایل ریزش مو بصورت کامل تر
وقتی به ریزش مو فکر می کنید، ممکن است به عوامل ژنتیکی مانند طاسی الگوی مردانه فکر کنید. هورمون ها، مشکلات تیروئید و سایر بیماری ها می توانند باعث ریزش مو شوند.
1- تغییرات هورمونی
ممکن است خانمها بعد از زایمان یا در دوران یائسگی موهای خود را از دست بدهند. زنانی که عدم تعادل هورمونی دارند، ریزش مو را تجربه می کنند. گذشته از طاسی ژنتیکی الگوی مردانه، مردان دچار ریزش مو می شوند زیرا با افزایش سن ترکیب هورمونی آنها تغییر می کند. ریزش مو به دلیل پاسخ فولیکولهای شما به هورمون دی هیدروتستوسترون (DHT) اتفاق می افتد.
2- اختلالات تیروئید
شاید یکی از مهمترین دلایل هورمونی مربوط به ریزش مو، مشکل تیروئید باشد. تولید بیش از حد هورمون تیروئید (پرکاری تیروئید) و تولید هورمون تیروئید به مقدار خیلی کم (کم کاری تیروئید) می توانند منجر به ریزش مو شوند. درمان اختلال تیروئید اغلب می تواند ریزش مو را معکوس کند.
3- استرس
استرس فیزیکی و روانی می تواند باعث ریزش مو شود. جراحی ، تب بالا و از دست دادن خون می تواند باعث ایجاد استرس شود. این استرس به قدری است که منجر به ریختن بیش از حد مو می شود. بعد از زایمان نیز خانم به مدت چند ماه ریزش مو خواهد داشت. درمورد استرس روانی، توضیحات کاملی ذکر نشده است. با این حال، بسیاری از افراد گزارش می کنند ریزش مو ناشی از استرس شدید روانی یا اضطراب می باشد. دلایل استرس فیزیکی اغلب موقتی است و با بهبود شرایط فیزیکی، ریزش مو کاهش می یابد. با تغییر در شیوه زندگی می توانید استرس روانی را برطرف کنید، این تغییرات عبارتند از:
- ورزش روزانه
- تغذیه مناسب
- مدیتیشن و سایر راهبردهای مدیریت استرس
- حذف عوامل استرس زا از زندگی
4- داروها
معمولاً داروها عوارض جانبی متعددی از جمله ریزش مو دارند. شیمی درمانی شناخته شده ترین علت ریزش مو است، اما موارد دیگری که موجب ریزش مو می شوند عبارتند از:
- قرص لووتیروکسین
- برخی از داروهای ضد بارداری خوراکی
- مسدود کننده های بتا
- ضد تشنج
- داروهای ضد افسردگی
- ضد انعقادها
این داروها بر افراد متفاوت تأثیر می گذارند و ممکن است باعث ریزش مو در همه نشوند. درباره داروهایی که می توانند باعث ریزش مو شوند بیشتر بیاموزید.
5- کمبود تغذیه ای
کمبود روی و آهن رایج ترین دلایل غذایی برای ریزش مو است. اما برخی شواهد نشان می دهد که کمبود ویتامین ها و مواد مغذی زیر نیز می توانند موجب ریزش مو شوند:
- چربی ها
- ویتامین دی
- ویتامین ب 12
- ویتامین سی
- ویتامین آ
- مس
- سلنیوم
- بیوتین
6- بیماری خود ایمنی و لوپوس
لوپوس یک بیماری خود ایمنی است که می تواند باعث ریزش مو شود. به طور کلی ریزش مو به صورت تکه ای و همراه با ضایعات روی پوست سر اتفاق می افتد. برخی از داروهای لوپوس نیز ممکن است منجر به ریزش مو شود.
7- سایر بیماری ها
بسیاری از بیماری های دیگر می تواند منجر به طاسی غیر طبیعی شود، این بیماری ها عبارتند از:
- نارسایی کلیه
- بیماری التهابی روده (IBD)
- بیماری کبد
- دیابت
8- پسوریازیس و درماتیت
بیماری پوستی مانند پسوریازیس و درماتیت ممکن است روی پوست سر ایجاد شده و در رشد مو اختلال ایجاد کند. عفونت هایی مانند کرم حلقوی بر روی پوست سر و فولیکولیت نیز می تواند باعث ریزش مو شود. تحقیقات نشان می دهد ریزش مو با کاهش عزت نفس و افزایش اضطراب گره خورده است. مجله آکادمی پوست آمریکا ارزیابی اضطراب و استرس را در هنگام تشخیص ریزش مو توصیه می کند.
بسیاری از دلایل غیر ژنتیکی ریزش مو با موفقیت قابل درمان است و موجب می شود ریزش مو برعکس عمل کند.
9- کم خونی کمبود آهن
زنانی که پریودی سنگین دارند و به اندازه کافی غذاهای غنی از آهن نمی خورند، مستعد کمبود آهن هستند. در کمبود آهن خون به اندازه کافی گلبول قرمز ندارد. گلبول های قرمز خون اکسیژن را به سلول های بدن منتقل می کنند و به شما انرژی لازم می دهند.
علائم کم خونی فقر آهن باعث خستگی شدید، ضعف و رنگ پریدگی پوست می شود. همچنین ممکن است موجب سردرد، مشکل در تمرکز، سردی دست و پا و ریزش مو شود. هر نوع فشار ممکن است سبب تنگی نفس شود.
آزمایش ها: آزمایش خون برای اندازه گیری فریتین، پروتئینی که آهن را در بدن شما ذخیره می کند، انجام می شود و معمولاً به تشخیص کم خونی فقر آهن می پردازد. پزشک ممکن است هماتوکریت موجود در خون شما را بررسی کند. هماتوکریت نشان می دهد چه مقدار از خون شما از گلبول های قرمز تشکیل شده است.
کارهایی که می توانید انجام دهید: غذاهای سرشار از آهن مانند گوشت گاو، گوشت خوک، ماهی، سبزیجات برگ دار، غلات فراوری شده و لوبیا بخورید – ترجیحا این غذاها را همراه با غذاهای سرشار از ویتامین C، که باعث افزایش جذب آهن می شود، مصرف کنید. خانم ها به 18 میلی گرم آهن در روز و 8 میلی گرم بعد از یائسگی نیاز دارند. از پزشک خود بپرسید آیا نیاز به مصرف مکمل آهن دارید یا خیر. همچنین می توانید مکمل های مخصوص ریزش مو را پیدا کنید. ترکیبات اصلی عبارتند از آهن، بیوتین ، سیلیس و ال-سیستئین.
10- سندرم تخمدان پلی کیستیک
در حدود پنج میلیون خانم در ایالات متحده از سندرم تخمدان پلی کیستیک رنج می برند. این بیماری که از 11 سالگی شروع می شود، ناشی از عدم تعادل هورمونی است که در آن تخمدان ها هورمونهای مردانه زیادی تولید می کنند. سندرم تخمدان پلی کیستیک اغلب باعث نازایی می شود.
علائم: سندرم تخمدان پلی کیستیک می تواند باعث رشد موی صورت، پریودی های نامنظم، آکنه و کیست روی تخمدان ها شود. همچنین این سندرم در کنار رشد مو در قسمت های دیگر بدن، باعث ریزش موی سر می شود.
آزمایشات: پزشک احتمالاً تست خون را برای جستجوی سطح تستوسترون و DHEAS (دهیدروپیاندروسترون)، محصول جانبی تستوسترون، انجام می دهد.
آنچه می توانید انجام دهید: در بیشتر موارد، سندرم تخمدان پلی کیستیک با قرص های ضد بارداری مانند یاسمین، که حاوی آنتی آندروژن قوی است که تستوسترون را مسدود می کند، درمان می شود. اگر نمی توانید از قرص های ضد بارداری استفاده کنید، پزشک ممکن است اسپیرونولاکتون (آلداکتون) را تجویز کند، که همچنین هورمون های مردانه را مسدود می کند. کاهش وزن نیز می تواند به کاهش تأثیر هورمون های مردانه کمک کند.
منبع: اوما
