نهم ربیع الاول؛ بیعتی دوباره

روز نهم ربیع الاول ، آغاز امامت امام زمان (عج) است. روزی است که از آن با عنوان غدیر ثانی یاد شده است و این نشان از اهمیت این روز دارد.

روز تجدید بیعت با امام عصر 

بعد از شهادت هر امام معصوم، شیعیان، بلافاصله به امام بعد از خود، رجوع کرده و بیعت می نمودند. اکنون امام ما، حی و حاضر است. در آغاز امامتش، شیعیان بیعتی دوباره با امامشان می بندند.

این مناسبت، فرصتی است که می توان از آن برای پررنگ تر کردن فرهنگ مهدویت در جامعه، استفاده کرد. امام شناسی، یکی از اصول عقاید شیعیان است. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید: ” هر کس امام خود را نشناسد، به مرگ جاهلیت مرده است.”

شناخت امام زمان و محبت ایشان، انسان را به لزوم وجود امام در متن زندگی شخصی و اجتماعی رسانده و اینجاست که با تمام وجود خواستار حضور ایشان شده و دست به دعا بر می دارد.

دعا برای تعجیل فرج، آن گاه مؤثر است که از اعماق وجود باشد و هرگاه انسان ها به این نقطه رسیدند و با تمام وجود برای ظهور، دعا کردند، آن وقت است که اتفاقات خوب می افتد؛ خداوند خودش فرموده که سرنوشت قومی را تغییر نمی دهد مگر اینگه خودشان بخواهند.

” إِنَّ اللَّهَ لَا يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّىٰ يُغَيِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ” (رعد/11). خداوند سرنوشت هیچ قوم و ملتی را تغییر نمی‌دهد مگر آنکه آنان آنچه را در خودشان است تغییر دهند.

و اینک در روز آغاز امامت امامان، چنین می گوییم:

آقا جان! ای وارث تمام خوبی های عالم، ای ادامه زهرا و علی، دلمان تنگ عطر نرگس چشمانت شده…

باران بی دریغ الهی! بر دل ها و جان هایمان ببار…

مهربان اماممان! مبارک باشد بر شما آغاز امامت. دستانمان را به سوی آسمان، بلند کرده ایم. تو را خواهانیم. دوست داریم پیمانی دوباره ببندیم با شما … گوش همه شیطان های عالم، کر و رویشان، سیاه…

ما که نچشیده ایم؛ ولی می گویند کسانی که شما را شناخته اند و محبتتان را در دل دارند، دوری شما را تاب نمی آورند و این شمایید که به آن ها سر می زنید؛ حتی شنیدنش قند در دل آدم، آب می کند…

بیقرار شما بودن، زیباترین بیقراری دنیاست و مزه اش، شیرین ترین مزه عالم. و زیباتر اینکه شما احوال کسی را جویا شوید و به او سری بزنید.

آقا جان، سری به کلبه تنهایی ما بزن… دلت برای کویر دلمان بسوزد… مزه عشق خود را به ما هم بچشان…

چشم انتظاریم آقا! بهارمان کن…