به مناسبت بزرگداشت احمد بن موسی شاهچراغ (ع)
روز ششم ذیقعده یعنی پنجمین روز از دهه کرامت، روز بزرگداشت حضرت احمد بن موسی «شاهچراغ» است .
حضرت احمد بن موسی(ع) در نزد پدرش امام موسی کاظم(ع)، از جایگاه و احترام ویژه ای برخوردار بوده است. ایشان، مردی کریم، جلیل القدر، بزرگوار و پارسا بود و در حیات خود، هزار برده خرید و آنان را در راه خداوند آزاد نمود. لقب ایشان سید السادات است.
وقتی خبر شهادت حضرت موسی کاظم علیه السلام، در مدینه شایع شد، مردم به در خانه ام احمد، مادر حضرت شاه چراغ گرد آمده و سید میر احمد را با خود به مسجد بردند، زیرا گمان کردند که پس از وفات پدرش امام موسی بن جعفر علیه السلام، امام بحق و خلیفه آن حضرت، فرزندش احمد است.
احمد بن موسی بر منبر، بالا رفت، خطبه ای در کمال فصاحت خواند و فرمود: بدانید بعد از پدرم برادرم «علی»، امام و خلیفه ی بحق و ولی خداست و از جانب خدا و رسول صلی الله علیه و آله و سلم ، بر من و شما واجب است که امر آن بزرگوار را اطاعت کنیم و به هر چه امر فرماید، گردن نهیم.
حضرت امام رضا علیه السلام درباره برادرش احمد، دعا کرد و فرمود: همچنان که حق را پنهان و ضایع نگذاشتی، خداوند در دنیا و آخرت، تو را ضایع نگذارد.
در زمانی که حضرت امام علی بن موسی(ع) با ولایتعهدی تحمیلی در “طوس خراسان” بودند، حضرت احمد بن موسی(س)، به اتفاق جناب «سید محمد عابد» و جناب «سید علاءالدین حسین» برادران خود و جمعی دیگر از برادرزادگان و اقارب و دوستان، به قصد زیارت آن حضرت، از حجاز به سمت خراسان حرکت نمود. در بین راه نیز جمع کثیری از شیعیان و علاقه مندان به خاندان رسالت، به سادات معظم ملحق و به اتفاق حرکت نمودند تا جایی که می نویسند: به نزدیک شیراز که رسیدند، تقریباً یک قافله پانزده هزار نفری از زنان و مردان تشکیل شده بود.
خبر حرکت این کاروان را به خلیفه وقت «مأمون» دادند. وی ترسید که اگر چنین جمعیتی از بنی هاشم و دوستداران و فدائیان آن ها به طوس برسند، اسباب تزلزل مقام خلافت گردد. لذا به تمام حکام بلاد دستور داد در هر کجا قافله بنی هاشم رسیدند، مانع از حرکت شوید و آن ها را به سمت مدینه برگردانید. به هرکجا این حکم رسید قافله حرکت کرده بود مگر شیراز.
حاکم شیراز مردی به نام «قتلغ خان» بود. وی با چهل هزار لشکر جرّار، در “خان زنیان” در هشت فرسخی شیراز اردو زد و همین که قافله بنی هاشم رسیدند، پیغام داد که حسب الامر خلیفه، آقایان از همین جا باید برگردید. حضرت سید احمد(س) فرمود: «ما قصدی از این مسافرت نداریم، جز دیدار برادر بزرگوارمان». اما لشکر قتلغ خان راه را بستند و جنگ شدید خونینی شروع شد اما لشکر در اثر فشار و شجاعت بنی هاشم پراکنده شدند.
حضرت احمد بن موسی(س) برای امان از گزند حکومت، به همراه برادر خود مخفیانه به شیراز رهسپار شد. سید احمد، در شهر شیراز، در منزل یکی از شیعیان در منطقه “سردزک”، که مرقد ایشان در این منطقه واقع است، سکنی گزید و در خانه این شخص مخفی گشت و شب و روز را به عبادت می گذرانید.
«قتلغ خان»، مکان ایشان را بعد از یک سال یافت و او و همراهانش را محاصره نمودند و نبردی بین آنها و مأموران حکومت در گرفت و سید احمد با شهامت و شجاعت هاشمی خود به دفاع از خود و همراهان خود پرداخت.
هنگامی که قتلغ دانست که از طریق ستیز مسلحانه از میان بردن آنان را ندارد از طریق خانه همسایه او شدند و از طریق شکافی که در خانه همسایه درست کردند وارد خانه ای که سید أحمد در آن پناه برده بود، شدند و زمانی که او برای استراحت و تجدید قوا پس از نبردی طولانی به خانه رفته بود هنگام خروج، با شمشیری بر سر او ضربه ای وارد کردند .سپس به دستور « قتلغ خان » خانه را بر روی آن بدن شریف خراب کردند و زیر آوار باقی گذاردند.
در اوایل قرن هفتم ،شیراز تحت سلطه «أبوبکر بن سعد مظفر الدین» قرار گرفت. وی انسانی مؤمن بود که به نشر دین اسلام علاقه داشت و به علما و مومنان احترام می گذاشت و سادات را دوست می داشت.
او علاوه بر دستور آبادانی شهر شیراز ، دستور داد محلی که سید احمد در آن به شهادت رسیده بود را آباد کنند. در هنگام إعمار بنا و خالی نمودند آوارها ، کارگران به بدن تازه جوانی بلند قامت با سیمایی زیبا روبرو شدند که به علت ضربه شمشیری در سرش کشته شده بود . کارگران او را از خاک خارج نموند و امیر مسعود را مطلع ساختند که او به همراه برخی از مسئولین تحقیق به آن محل آمد که پس از تحقیقاتی بسیار ، وجود دلائلی نظیر انگشتری که روی آن نوشته شده بود « العزة لله ، أحمد بن موسی» با توجه به وقایع تاریخی که نقل شده بود ، ثابت شد که این بدن أحمد بن موسی است.
سپس مسعود بن بدر الدین دستور داد در همان جا که بدن ایشان را انجا یافته بودند بر بدن شریف نماز بخوانند و همان جا با احترام و تجلیل در حضور علماء و بزرگان شیراز به خاک بسپارند و بر روی آن بنایی وسیع و زیبا بسازند تا زائران و عابران آن مزار را زیارت نمایند.
در روز بزرگداشت حضرت احمد ابن موسی شاهچراغ علیه السلام، مردم از اقصی نقاط ایران اسلامی به ویژه استان فارس، به آستان مقدس حضرت احمد ابن موسی علیه السلام، شرفیاب می شوند و نسبت به ساحت مقدس آن حضرت ادای احترام می کنند و حاجات و آرزوهایشان را از آن آستان مقدس، طلب می نمایند.