حاج عبدالله والی
حاج عبدالله والی، مجاهدی عاشق خدمت بود که نور امید و زندگی را در دل مردمان منطقه بشاگرد زنده کرد. حاج عبدالله، نماد مدیریت جهادی و مؤسس اردوهای جهادی است. این هجرت و جهاد عظیم، در سال ۱۳۶۱ آغاز و در هشت اردیبهشت ۱۳۸۴ با رحلت او پایان یافت.
عبدالله، اولین فرزند مرشد نصرالله والی، در سال ۱۳۲۷ در دولاب تهران به دنیا آمد. پس از طی مراحل تحصیلی، در سال ۱۳۵۱ به استخدام بانک صادرات ایران درآمد و در همان سال ازدواج کرد و صاحب ۳ فرزند شد.
والی در جریان مبارزات مردم ایران علیه حکومت پهلوی حضوری فعالانه داشته و در کنار آن از جمله از طریق بنیاد امام جعفر صادق به حمایت از بینوایان می‌پرداخت. پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران به رهبری خمینی به فعالیت‌های مبارزاتی خود در نهادهای مبارز ادامه داد.
حاج عبدالله در لبیک‌گویی به اشاره‌ی حضرت امام (رضوان‌الله‌تعالی‌علیه) که فرموده بودند: “به داد بشاگرد برسید!” به منطقه‌ی دور افتاده و محروم بشاگرد هجرت کرد.
علت حضور حاج والی در بشاگرد از زبان برادر ایشان:
اواخر سال ۶۰ كه حاج عبدالله از وجود منطقه بشاگرد توسط يكی از دوستان‌شان مطلع می شوند، سفری به اين منطقه می كنند و با ديدن محروميت خاص مردم آنجا، تصميم می گيرند كه برای خدمت رهسپار بشاگرد بشوند، اما در آن ايام جنگ تازه آغاز شده بود و ما به اتفاق حاجی در منطقه كردستان حضور داشتيم و غير از شركت در جنگ در امور سازندگی هم فعاليت می كرديم، به همين خاطر حاج عبدالله مردد بود كه صلاح است مناطق جنگی را رها كند و به بشاگرد برود يا نه.
بنابراين ديداری با حضرت امام(ره) صورت می گيرد و در آن ديدار امام با توصيه برای كمك به مردم محروم بشاگرد اين جمله را می گويند كه “آيا گمان نمی كنيد سربازانی برای امام زمان (عج) در ميان بچه‌های محروم اين منطقه وجود داشته باشند؟”
اين جمله باعث می شود كه اگر شك و شبهه‌ای هم در اين خصوص وجود داشت، برطرف شده و حاجی رهسپار بشاگرد شود.
مؤسس اردوهای جهادی
ایشان از اوايل دهه ۷۰ نيز با ابتكاری جالب دانشجوها را به اردوهای بازديد از بشاگرد می آوردند و هدف‌شان اين بود كه بچه‌های شهری را با مناطق محروم آشنا و به نوعی فرهنگ سازندگی و همدلی را بين بچه‌های بشاگرد و ساير نقاط كشورمان ايجاد كنند. به نظر من نفس حضور بچه‌های جهادی در مناطق محروم بيشتر از آنكه سبب سازندگی مادی شود، به لحاظ معنوی باعث فرهنگ سازندگی می شود.
منطقه محروم بشاگرد
منطقه محروم بشاگرد از توابع شهرستان میناب است. در سال ۱۳۶۱ حاج والی طی حکمی رسمی برای محرومیت زدایی از منطقه بشاگرد از سوی نماینده ولی فقیه در کمیته امداد مأموریت پیدا کرد که به آن منطقه برود.
او حدود 23 سال با بشاگردی‌ها نفس کشید و با آنان زندگی کرد و با اجرای طرح های گسترده عمرانی، مردم محروم بشاگرد را از فقرهای مختلف رهانید و چهره قبلی این منطقه را بکلی گرگون کرد.
در ابتدای سفر، سی نفر به سمت بشاگرد حرکت کردند، اما در همان اوایل راه، با دیدن سختیها و خطرات منطقه، بیشتر آنها سفر را نیمه کاره رها کردند و بازگشتند و تنها حاج عبدالله و دو نفر دیگر به بشاگرد رسیدند…
برای شناخت عمق محرومیت مردم این منطقه، لازم است بدانیم که این مردم تا آن زمان اتومبیل را اصلا ندیده بودند، برنج را ندیده بودند و نمی‌شناختند، مالاریا و انواع بیماری‌های عفونی و میکروبی در حد بالایی در بین آنان شایع بود و از ساده ترین امکانات اولیه زندگی نیز بی بهره بودند.
دنبال یاور برای آقا می گردم
وقتی از او پرسیده بودند: تو چه می کنی اینجا؟ گفته بود: “دنبال یاور برای آقا می گردم…”
یکی از دوستان ایشان:
نماز شب حاج عبدالله والی، هیچ وقت ترک نمی شد، حتی بعضی از اوقات که وی مسافت طولانی میناب به بشاگرد را طی می کرد با وجود اینکه بسیار خسته بود نماز شب را به جا می آورد.
درگذشت
حاج عبدالله بر اثر ۱۲ بار ابتلا به بیماری مالاریا (که به دلیل وضع نامناسب بهداشتی منطقه در آنجا شیوع داشت) سلامتی خود را نیز در این راه از دست داد و تا پایان عمر از عوارض ناشی از این بیماری رنج می‌برد.
ایشان در ۸ اردیبهشت ۱۳۸۴ در سن ۵۶ سالگی در اثر سکته قلبی جان باخت و پیکر او در بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
گوشه ای از خدمات ایشان:
- احداث و تعمیر بیش از 1100 کیلومتر راه دستیابی و ارتباطی.
- تسطیح صدها هکتار زمین جهت ایجاد باغ و بندآبی، جهت اجرای طرح‌های آبخیزداری.
- اجرای عملیات گسترده در جهت اجرای طرح‌های آبخیزداری.
- احداث 3 سد بند نسبتا بزرگ جهت ذخیره آب برای مصارف شرب و کشاورزی.
- احداث 34 باب دبستان در سطح منطقه.
- احداث 4 مجتمع شبانه‌روزی و خوابگاهی راهنمایی و دبیرستان دخترانه و پسرانه.
- احداث حوزه علمیه برای برادران.
- احداث حوزه علمیه برای خواهران.
- احداث 3 باب مجتمع خوابگاهی دانش آموزی.
- احداث درمانگاه شبانه‌روزی.
- احداث 23 باب مسجد و حسینیه.
- احداث حداقل 10 باب گرمابه عمومی.
- احداث 2 باغ بزرگ مرکبات و نخلیات که مرکبات، خرما و سایر محصولات آن از نظر کیفیت در سطح استان و بلکه در سطح کشور بی‌نظیر است.
- تسطیح اراضی و تجهیز آن در سطح وسیع جهت ایجاد باغات و واگذاری آن به محرومان به‌منظور خودکفایی آنان.
- ایجاد مرکزی برای ارائه خدمات حمایتی و اداری به مردم منطقه بشاگرد به نام خمینی شهر.
- تجمیع روستاییان از 1150 روستا و اسکان آنان در 430 روستا با هدف آسان سازی و ارتقای سطح خدمات‌رسانی به روستاییان.
- تحت پوشش خدمات حمایتی قرار دادن بیش از 15 هزار نفر از محرومان منطقه در قالب طرح مددجویی و طرح شهید رجایی و ارائه انواع خدمات خودکفایی، درمانی، فرهنگی، آموزشی و پرداخت مستمری ماهانه به آنان و حمایت ویژه از ایتام منطقه.
نام حاج عبدالله، حالا سال هاست که با نام بشاگرد، گره خورده؛ او میان تک تک نخل ها و خانه ها و مدرسه ها و جویبارهای بشاگرد، جریان دارد. حاج عبدالله والی، نمرده ست. مادامی که جهاد زنده است، والی هم هست.
