۴ مرحله برای زدن یک اسپک حرفه ای
اسپک ها در والیبال معمولا پس از پاس های یک پاسور در تیم زده می شود البته مواقعی در بازی های مختلف حتی ایران دیده اید که خود پاسور هم اسپک می زند و یا قبل از رسیدن به سه حرکت (مجاز در زمین خودی برای زدن ضربه به سمت زمین حریف) یکی از بازیکنان اسپک می زند اما اکنون منظور ما اسپکی است که قرار است با نهایت تمرکز زده شود.
این نوع اسپک زدن ۴ مرحله دارد: هدف گیری، جاگیری، چرخش مچ و زمان شناسی. تمرین این ۴ مرحله در والیبال به شما کمک می کند تا بتوانید در زدن اسپک های خوب مسلط شوید. اکنون می خواهیم به صورت مفصل درمورد هرکدام از این موارد با شما صحبت کنیم پس با سوت همراه شوید.
۱. هدف گیری
پیش از اینکه یک اسپکر ضربه خودش را بزند باید یک خط راست را در زمین حریف نگاه کند و به پای چپ بازیکنان حریف دقت زیادی داشته باشد که در کجای زمین قرار گرفته اند. سپس باید به پای راست بازیکنان حریف دقت کند که به چه صورتی قرار گرفته است؛ درواقع این عملیات به این خاطر انجام می شود که حرکت بازیکنان حریف را به منظور دریافت این اسپک پیش بینی کند و برخلاف انتظار حریف ضربه خودش را به زمین حریف بنشاند.
البته تمامی این پیش بینی هایی که یک اسپکر انجام می شود پیش از این است که حتی توپ به او برسد و زمانی است که توپ در اختیار پاسور بازی است. با این همه، بازیکنان حریف هنوز متمرکز حرکت دستان پاسور هستند که کدام بازیکن را برای زدن یک اسپک انتخاب می کند ولی یک اسپکر خوب باید حرکات حریف را به صورت موشکافانه زیر نظر داشته باشد تا بتواند به راحتی امتیاز را از اسپک خودش از حریف بستاند.
زمانی که پاسور دارد توپ را به سمت اسپکر تیم پاس می دهد مدافعین حریف آماده می شوند تا پرش خودشان را برای دفاع داشته باشند، در این هنگام، ابتدا اسپکر باید مچ خودش را به نشانه اینکه می خواهد ضربه بزند بچرخاند و پرش کند. سپس باید بیش از آنکه مدافعین پرش می کنند خودش را به بالا بکشاند تا بتواند برتری قدی بیشتری نسبت به حریفان داشته باشد خصوصا که از مدت ها قبل بازیکنان حریف را زیر نظر داشته و می تواند به خوبی اسپک خودش را به زمین حریف آشنا کند.
۲. جاگیری
یک اسپکر خوب باید بداند که چه زمانی توپ از دستان پاسور خارج می شود و چه زمانی در اختیار او قرار می گیرد. اینکه چه زمانی توپ در اختیار اسپکر قرار می گیرند یعنی روبروی اسپکر و آماده ضربه است؛ البته این مسئله نیاز به تمرین زیادی دارد که به اصطلاح برای یک اسپکر ملکه شود و دیگر نیاز به فکر کردن نداشته باشد و به صورت خودکار بداند چه زمانی و چه جایی را برای زدن اسپک باید جاگیری نماید.
اگر یک اسپکر فاصله اش با توپ خیلی زیاد باشد مسلما توپ به تور برخورد می کند و نمی تواند اسپک خوبی را بزند و اگر خیلی به توپ نزدیک باشد نمی تواند با قدرت اسپک را بزند و مجبور است به قول معروف جاخالی بیندازد به همین خاطر است که باید جاگیری مناسب و پیش بینی مناسب برای رسیدن به توپ را از زمانی که توپ در اختیار پاسور است داشته باشد.
۳. چرخش دست
برای زدن یک اسپک خوب (اگر اسپکر راست دست باشد) باید به سرعت دست چپش را پایین بیاورد و پرش کند و شانه های دست راستش را بالا ببرد تا بتواند ضربه ای متناسب را به توپ وارد نماید. در این صورت است که اسپکر می تواند با تمام قدرت توپ را وارد زمین حریف کند. اسپکر باید حواسش باشد که در زمانی که به توپ ضربه می زند کف دستانش و انگشتانش کاملا باید باز باشند تا بتواند ضربه ای محکم را به توپ وارد کند. البته این نکته هم وجود دارد که هرچقدر ارتفاع اسپکر و توپ بالاتر باشد سرعت و قدرتی که به توپ وارد می شود بیشتر خواهد بود.
۴. زمان شناسی
زمان شناسی یک اسپکر به این معناست که کسی که می خواهد اسپک بزند به موقع باید برای زدن اسپک پرش کند. مثلا گاهی پیش می آید وقتی یک اسپکر ضربه را وارد می کند به سرعت به زمین می آید؛ این به آن معنی است که زودتر از موقع پرش داشته است. درواقع یک اسپکر و توپ همزمان باید در اوج ارتفاع به همدیگر برسند. زمان شناسی هم یکی دیگر از مهارت هایی است که تنها با تمرین به دست می آید و برای انسان ملکه می شود.
به طور کلی اسپک یکی از هیجان انگیزترین لحظات ورزش والیبال هم برای بازیکنان و هم برای تماشاگران به حساب می آید. تمرینات مداوم و با هدف می تواند در این راه در این ۴ مرحله کمک شایانی به بازیکن خصوصا اسپکر داشته باشد تا بتواند در میدان های باشگاهی و بین المللی برای کشورش افتخارآفرین باشد.
منبع: sooot.ir