هنر قیطان دوزی
قیطان دوزی
قيطان رشته اي است كه از ابريشم مي بافند . به دوخت و اتصال نوعي نخ ضخيم به نام قيطان بر روي پارچه كه معمولا نيز طرحي را مي نماياند قيطان دوزي مي گويند . براي تنوع آن از قيطانهاي الوان استفاده مي شود كه اين كار در مناطق خاصي بيشتر رواج دارند ولي در بعضي از مناطق رنگ قيطان و پارچه يكنواخت مي باشند.
قيطان داراي انواع گوناگوني نظير: نازك ، ضخيم ، ساده ، تابيده ، شكافدار ، روكشدار ، قلابدار يا تزئيني و . . . مي باشد. قيطاندوزي هم اكنون در بيشتر نواحي استانهاي خراسان ، مازندران ، سيستان و بلوچستان ، تهران و آذربايجان شرقي رواج دارد.
قیطان دوزی در روزگار گذشته كاملاً رونق داشته و به ويژه در تهيه جهيزيه عروس از آن استفاده كاملي مي‌شده است و زنان هنرمند و دختران دم بخت با ابريشم‌هاي رنگارنگ در تزيين حاشيه‌هاي بقچه، تاقچه‌پوش، جاي نماز، سوزني، وري‌پوش و مانند آنها بهره مي‌گرفتند.
و يراق‌هاي پهن و باريك نيز كه از رشته‌هاي (گلابتون) تهيه مي‌گرديد و به عنوان حاشيه يا مغزي در جلو شلوارزنانه، يل، كمرچين، سليته و هدبند انها به كار مي‌رفت و نيز دور تا دور لباس‌هاي مردانه و زنانه به گونه جالبي قيطاندوزي مي‌شد و به ويژه دور يقه، آستين، كمر و جلوي سينه سردارها، قباها،لباده‌هاي جوانان كه با اين گونه قيطان‌ها و نوارها تزيين مي‌‌يافت شكل زيبا و جالبي پيدا مي‌كرد و امروه اين هنر بر روي لباس كاربرد كمتري دارد.
منیع: بیتوته
