نقاشی کودک راهی برای پی بردن به احساسات درونی اش

نقاشی کودک ، یکی از بهترین راههایی است که می توان از طریق آن به عمیق ترین احساسات، رؤیاها، آرزوها و هیجانات او پی برد. کودک، مطالبی که در دل دارد و نمی تواند یا نمی خواهد با زبان خود بگوید، با نقاشی منتقل می سازد.

فشار کودک بر نوک مداد و برعکس، چگونگی ترسیم خطها، خط خوردگی، استفاده از تمام فضای صفحه یا استفاده از گوشه آن، الفبایی برای بیان دنیای هیجانی و احساسی، مشکلات عاطفی، شخصیت و تعارض های عمیق او هستند.

از طریق نقاشی کودک می توان به دغدغه های او از قبیل تبعیض، مقایسه، تنبیه بدنی، نامهربانی و بی توجهی والدین، احساس گناه، خود کم بینی، خود بزرگ بینی، ترس، نفرت از جنس خود، حسادت به فرزند دوم یا خواهر و برادر، پی برد.

این ابزار، امروزه آنقدر اهمیت یافته که با استفاده از آن، افزون بر شخصیت کودک، میزان هوش او را نیز می توان دریافت. با استفاده از تست های نقاشی از جمله تست ترسیم خانواده و تست گودیناف(good enough)، که به تست آدمک معروف است، می توان به این نتایج رسید.

چگونگی پی بردن به مفاهیم موجود در نقاشی کودک

مفاهیم خطوط

خطوط کمرنگ از یک سو ظرافت احساسات و معنویت را نشان می دهد و از سوی دیگر غالبا بیان کننده کمرویی، اضطراب و پریشانی است.

خطوط پررنگ نشانه خشونت و گاهی واکنش در برابر ترس از ناتوانی، اضطراب و پریشانی است.

خطوط معمول، امنیت و سازگاری را نشان می دهد.

خط خطی کردن چهره ای که کشیده، به معنای محو عامل ترس است.

مفاهیم شکلها

کشیدن آدمک کوچک که به طور معمول در گوشه کنار کاغذ ترسیم می شود، به معنای کمرویی و چشم های درشت که وسط آنها نقطه گذاشته می شود، بیانگر ترس کودک است.

حذف برادر یا خواهر در نقاشی، به معنای حسادت به آنهاست.

مفاهیم فضاها

استفاده از فضاهای مختلف صفحه نیز می تواند مفاهیم ویژه ای داشته باشد.

استفاده از بالای صفحه، به معنای آرمان گرایی و رؤیا پردازی، استفاده از پایین صفحه، به معنای افسردگی، استفاده از چپ، بازگشت به کودکی و استفاده از قسمت راست صفحه به معنای نگاه به آینده است.

مفاهیم رنگها

استفاده از رنگهای سیاه و تیره، به معنای ترس، اضطراب، غمگینی و ناامیدی است.

رنگ قهوه ای به معنای مقابله با فشار والدین برای نظافت است.

بنفش به معنی تمایل به چیزهای مخالف و استفاده زیاد از آن، نشانه اضطراب است.

رنگ آبی، صلح و آرامش و تسلیم و درون گرایی را نشان می دهد.

زرد نشانه شادی و خوشبینی و میل به مشارکت است.

سبز، نشانه نیاز به جلب توجه و میل به محبوبیت، گرایش به ارتباط و پایداری و سر سختی است.

قرمز، نیاز به حرکت و برونگرایی و عمل را نشان می دهد.

رنگ صورتی، صلح و تعادل را نشان می دهد.

 

منبع: نسیم مهر، حسین دهنوی