بهترین زمان برای آموزش های دینی

بهترین زمان برای آموزش های دینی ، دوران نونهالی است؛ چرا که فطرت خداجویی نونهالان، دست نخورده است. حضرت علی علیه السلام خطاب به فرزند بزرگوارش می فرماید: بر ادب آموختن تو، همت گماشتم؛ در حالی که کودک و دارای نیتی سالم و نفسی پاک بودی و در جای دیگر می فرماید: من به تربیت تو پرداختم پیش از آن که دلت، سخت و فکرت، مشغول شود.

قلب کودک، چونان زمین خالی است که هر بذری را در آن بریزید، رشد خواهد کرد. مطلبی که در کودکی، به انسان آموخته می شود، گویا بر روی سنگ، حک می شود و تا پایان عمر، در ذهن او خواهد ماند.

نخستین آموزش ها، پس از تولد آغاز می شود. اذان و اقامه در گوش راست و چپ نوزاد، نخستین آموزه های دینی را به کودک القا می کند؛ البته این آموزش، مستقیم نیست؛ اما در ضمیر ناخودآگاه او تأثیر خواهد داشت.

آموزش مستقیم ارزش های دینی را از 2 سالگی آغاز می کنیم؛ زیرا حس مذهبی در کودک، از این سن، آغاز می شود. در ابتدا و به مرور، صلوات بر محمد و آل محمد، محبت پیامبر و اهل بیت، تلاوت قرآن، خوبی و بدی، نماز، محرم و نامحرم و … را به کودک می آموزیم.

توجه به موقعیت زمانی و مکانی در تقویت روحیه دینی کودکان

برای آموزش های دینی، بهترین زمان و مکان را انتخاب کنید. بهترین زمان برای آموزش های دینی ، زمان شادابی کودک است. هنگام خستگی، خواب آلودگی و اضطراب، ارزش های دینی را به او القا نکنید؛ چون ممکن است مقاومت کودک را در پی داشته باشد. نشانه های عدم آمادگی کودک را از آثار چهره، رفتار و بهانه گیری هایش، می توان فهمید. امام علی علیه السلام می فرماید: بدانید که دل ها، میل و روی کردن و پشت کردنی دارند؛ آن ها را هنگام میل و روی کردنشان، به کار بگیرید. زمان شادابی کودک، وقتی است که به او هدیه ای می دهید؛ به مسافرت، پارک، دریا، جنگل، کوه، دریا و … می روید و یا وقتی که وسایل مورد علاقه او را می خرید.

دلیل استفاده از موقعیت های زمانی و مکانی خوب این است که کودک، بهترین و شیرین ترین لحظات زندگی خود را می گذراند و اگر در آن هنگام، یکی از ارزش های دینی را به اختصار به او القا کنیم، بدون کمترین مقاومت روانی خواهد پذیرفت.

منبع: برگرفته از کتاب نسیم مهر، حسین دهنوی

اختصاصی زن امروزی