بازی اوستا و شاگرد بازی محلی خوزستان
هریک از چهار بازیکن یکى از نام‌هاى سرخ، سبز، آبى و گلابى را براى خود انتخاب مى‌کند . آن‌گاه دو نفر از بازیکنان هریک دو سر طناب را در دست گرفته و یکى دیگر از بازیکنان بین این دو قرار مى‌گیرد. یک نفر دیگر هم کنار محوطه بازى مى‌ایستد.
دو نفر بازیکن طناب به‌دست شروع به چرخاندن طناب مى‌کنند و فردى که در وسط ایستاده باید با نزدیک شدن طناب به پاهاى او به هوا بپرد تا طناب از زیر پاى او بگذرد.
این کار به‌صورت متوالى انجام مى‌گیرد. همراه با این کار، همان دو نفرى که دو سر طناب را گرفته‌اند، مرتباً تکرار مى‌کنند: سرخ، سبز، آبی، گلابی.
بازى به‌همین ترتیب ادامه دارد تا زمانى‌که پاى پرنده به طناب گیر کند و طناب از چرخش بى‌افتد. آن‌گاه روى هر نامى که این خطا صورت بگیرد، صاحب آن نام باید به وسط بیاید و از روى طناب بپرد و به‌همین شیوه بازى را تا هر زمان که مایل باشند، ادامه مى‌دهند.
گال – شوشتر
بازیکنان در این بازى با مشتى چوب باریک، برد و باخت مى‌کنند به این ترتیب که ابتدا طرف مقابل شرط خود را که طاق یا جفت است، مشخص مى‌کند، آن‌گاه بازیکن اولى چوب‌ها را در لبه‌اى از دیوار که گال نامیده مى‌شود، مى‌اندازد،د درنتیجه مقدارى از آنها در لبه ٔ گال باقى مى‌ماند. تعداد چوب‌ها را مى‌شمارد و اگر با شرط طرف مقابل مطابقت داشت، همه ٔ آنها را مى‌برد.
یزله
این بازى نمایشى جنبه حماسى و پهلوانى دارد و در مواقعى که دشمن سرزمین را تهدید مى‌کند، براى بالا بردن روحیه مبارزه‌طلبى مردم اجراء مى‌شود.
یک نفر سردسته ٔ گروه مى‌شود و شروع به حماسه‌سرائى مى‌کند و دیگران به او پاسخ مى‌دهند . حرکات موزون بازیگران و هماهنگى کامل بین این حرکات با گفتار آنها از ویژگى‌هاى مهم این مراسم است.
این مراسم در شکل اصلى خود همراه با سلاح انجام مى‌شده و بازیگران با لباس‌هاى محلى و خشاب فشنگ به این بازى مى‌پرداخته‌اند. این بازى با نیایش پروردگار براى پیروزى پایان مى‌گیرد.
•اهداف: افزایش و بهبود چابکی، سرعت عمل، عکس‌العمل و هوشیاری
•وسایل مورد نیاز: 12 دستمال رنگی یا 12 کلاه
•ابعاد زمین: بسته به محل برگزاری دارد (مثلاً 10× 10 متر)
شرح بازی:
این بازی 12 شرکت‌کننده دارد و در دو گروه مساوی در دو صف کنار هم با حرکات موزون محلی بختیاری به زمین وارد می‌شوند و با همان حالت به فاصله تقریبی 2 متر از یکدیگر روبه‌روی هم قرار می‌گیرند، بازیکنان هر گروه از شماره 1 تا 6 شماره‌گذاری می‌شوند. بعد از استقرار بازیکنان در جای خود، بازیکنان شماره 1 یا سرگروه هر تیم با رعایت آداب محلی به وسط زمین می‌آید (به فاصله 5 متر از تیم خود) و کلاهی را که بر سر دارند در وسط زمین قرار می‌دهد.
دوباره با همان حالت (انجام حرکات موزون) سر جای خود برمی‌گردد. بقیه افراد گروه هم کلاه‌های خود را کنار تیم خود روی هم می‌گذارند. بازیکنان هر دو تیم با موسیقی محلی به حرکات موزون ادامه می‌دهند و منتظر می‌مانند تا مربی یک شماره را صدا بزند.(مثلاً شماره 3) وقتی مربی شماره را اعلام کرد، شماره مورد نظر از هر تیم باید سریع به سمت کلاه‌های کنار تیم مقابل برود. بازیکنی که سریع‌تر به کلاه‌های تیم حریف برسد اوستا و بازیکنان تیم مقابل شاگرد می‌شوند. حال این دو بازیکن به طرف کلاه‌های وسط زمین می‌روند و اوستا حرکاتی ورزشی را نشان می‌دهد که شاگرد موظف به تبعیت و اجرای حرکات است.
ناگهان اوستا از غفلت شاگرد استفاده می‌کند و کلاه سرگروه را برمی‌دارد و سریعاً به طرف گروه خود می‌رود. اگر شاگرد نتواند قبل از رسیدن اوستا به گروه خود او را لمس کند، گروه مقابل 1 امتیاز می‌گیرد. ولی اگر شاگرد بتواند بین راه اوستا را با دست لمس کند، باید سریعاً خود را به گروهش برساند که اگر موفق شود، تیمش یک امتیاز کسب می‌کند.
در صورت گرفتن امتیاز، مربی (داور) به گروه برنده یک دستمال رنگی به نشانه یک امتیاز می‌دهد. در بعضی موارد ممکن است اوستا و شاگرد چندین بار به تعقیب و گریز یکدیگر بپردازند. (مربی در طی بازی می‌تواند یک شماره را چندین بار صدا بزند)
در پایان، گروهی که سریع‌تر امتیازاتش به عدد 5 برسد، برنده بازی خواهد شد (البته بسته به زمان بازی امتیاز می‌تواند 6 یا 4 باشد) و گروه بازنده می‌بایست گروه برنده را تشویق کند. سپس به سمت تیم برنده برود و با آنها دست بدهند.
منبع: همشهری
