آیا توسل به پیامبر و اهل بیت علیهم السلام شرک است؟

توسل به پیامبر و اهل بیت علیهم السلام

گردش امور هستی بر اساس اسباب و وسایل است. خداوند برای هر کاری واسطه ای قرار داده است. برای مثال هرچند که شفا و درمان از خداست، اما همین شفا را خداوند در عسل قرار داده است. هرچند کارها را خداوند تدبیر می کند، اما فرشتگان واسطه تدبیر او هستند.

در مورد توسل قرآن می فرماید: وسیله ای برای نزدیکی به خدا جستجو نمایید.(مائده/ 35)

خداوند در این آیه، نوع وسیله را برای ما مشخص نکرده؛ لذا وسیله شامل هر چیزی که ما را به خدا نزدیک کند، می شود.

وهابیون می گویند: اگر نام کسی را در کنار نام خدا ببرید، شرک است؛ در حالی که خداوند در آیه 74 سوره توبه می فرماید: خدا و پیامبرش آن ها را بی نیاز نمودند. واسطه داشتن نه تنها شرک نیست، بلکه اساس هستی بر مبنای واسطه است. از طرفی ما به مقام پیامبر متوسل می شویم و مقام زنده و مرده ندارد. علاوه بر اینکه ما معتقدیم که پیامبر و اهل بیت او زنده اند.

همچنین یک دلیل تجربی بر جواز توسل داریم و آن برآورده شدن حوائج است. اگر توسل شرک است، پس چرا حاجت ها برآورده شده و اینگونه دعاها مستجاب می شود؟